Elke donderdag wandelen. Voor de groep uit Leidsche Rijn is het net zo vanzelfsprekend als het bakkie pleur waar veel mensen de dag mee beginnen. Twintig weken lang liep de groep verschillende routes. Soms met slecht weer, altijd met goede zin. Vanuit het Olympisch stadion beginnen de wandelaars aan de laatste kilometers van de Nationale Diabetes Challenge 2018. Een van de deelnemers is Jos. 

Nieuwsgierige blik, altijd in voor een slechte grap. Wie Jos voor het eerst ontmoet, verwacht niet dat hij al 63 jaar op de teller heeft staan. In aanloop naar de Nationale Diabetes Challenge deelt hij zijn succes, maar ook wat hij moest overwinnen. ‘Pffoe. Een jaar geleden kon ik nog niet eens naar het winkelcentrum lopen.’  

Etalagebenen, dacht Jos. Met pijn aan zijn benen gaat hij naar de huisarts in Overvecht. Na verschillende testjes stelt deze een andere diagnose: diabetes. Jos is verrast, niet verslagen. Diezelfde middag nog sluit hij aan bij de wandelgroep van diabetesverpleegkundige Hilda. Elke maandag lopen er verschillende wandelgroepen vanuit de praktijk.  

‘Hilda heeft me echt enthousiast gemaakt, zelf zou ik nooit gaan wandelen’, geeft Jos eerlijk toe. ‘Een beetje babbelen en brabbelen met iedereen. Ik vind het gezellig en het is goed voor me.’ Door de verschillende routes leert Jos de wijk steeds beter kennen. ‘Ik wist helemaal niet dat het park zo mooi was, joh.’ De Utrechter is ook een fanatiek fietser geworden. ‘Die auto moest al lang de deur uit. Ik had vaak wegzakkers.’ Hoofdschuddend: ‘Stel je voor dat ik iemand onderuit rijd!’ 

De ‘fysiomeiden’ van de huisartsenpost kregen Jos zo gek om voor het eerst in jaren weer te fietsen. Langs het park, nieuwe plekken ontdekken, even een reekalfje spotten onderweg. Ze pakken hem goed aan bij de fysiotherapie, glimlacht hij. Hometrainer, crosstrainer, noem het maar op. Maar als zijn bloedsuiker te hoog is, mag Jos niet meedoen. Een aantal dropjes meer of minder maakt al verschil. Stiekem is hij er gek op.  

Diabetes is niet de eerste uitdaging voor Jos. ‘Mijn vrouw stierf vrij jong. Ik kreeg ineens zoveel voor mijn kiezen. Zwaar werk in de bouw, het huishouden en de zorg voor mijn jongens.’ Tot vier keer toe werd Jos door een hartaanval getroffen. ‘Bij die laatste zweefde ik echt tussen hemel en aarde. Alsof mijn vrouw en stiefzus aan de bovenkant stonden te trekken en mijn jongens aan de onderkant. Traumatisch.’  

De liefde voor ‘zijn jongens’ komt in alles terug. Trots laat Jos hun getatoeëerde namen (met die van zijn vrouw) op zijn bovenarm zien. De laatste hartaanval opende zijn ogen. ‘Ik wil er nog zo lang mogelijk voor mijn jongens zijn. Dus ben ik gestopt met mijn shagjes roken en met drinken.’ Behalve diabetes heeft Jos ook COPD. Door gezonder te leven, probeert hij het ‘verval’ zo lang mogelijk uit te stellen.  

Met succes. In een jaar tijd verloor hij al heel wat kilo’s. Het winkelcentrum haalt Jos nu lachend en onlangs liep hij mee met de wandelgroep van 10 kilometer. ‘Ik zit ook lekkerder in mijn vel. Ze hebben me toch zover gekregen dat ik weer een dagje weg kan. Mijn wereld was eerst een stuk kleiner. Geloof me, de hele dag voor de tv hangen wil niemand!’  

Vandaag voelt Jos zich wat minder fit en gaat hij niet mee met de groep. Zijn humeur is er niet bepaald minder op. ‘Nee joh, ik heb genoeg meegemaakt in mijn leven. Volgende week loop ik weer mee!’ Als de wandelgroep na een uurtje terugkomt, sluit hij nog even aan bij de koffie. De groep is langs de schapen gelopen, vertelt iemand. Jos grijnst. ‘Heb je ze ook geteld? Dan slaap je lekker vannacht.’   

De Nationale Diabetes Challenge komt eraan en Jos is er klaar voor. ‘Wie weet kom ik nog wel bekenden tegen in Amsterdam. Ja, ik heb flink gefeest vroeger’, knipoogt hij. Nu wil hij steeds meer kilometers afleggen met het wandelen. Grenzen verleggen. ‘Daar krijg je ook een kick van!’  

Meer weten over de Diabetes Challenge en de verschillende wandelgroepen? Neem contact op met Halima.

Leestip: het complete verslag van de Diabetes Challenge 2018